- yavan
- sif.1. Təkcə çörəkdən ibarət olan; yavanlığı olmayan. Yavan çörək yedi. – Adamın öz yavan çörəyi özgənin plovundan yaxşıdır. (Ata. sözü). <Surxay:> Al, on üç qəpik, yenə yavan çörək alıb yeyə bilərsən, səni zavoda götürüblər? S. Rəh.. // Zərf mənasında. Yavanlıqsız. Çörəyi yavan yemək.2. Yağlı olmayan, yağsız. Yavan ət. – <Mahmud:> Suyu asdım, di buyur, yenə yavan şorbanı bişir. Ə. H..3. məh. Boş, mənasız, şit, duzsuz. Yavan söz. – Sanki Əzizin yavan və duzsuz söhbətinə şəkər qatdılar. Ə. Vəl..4. k. t. məh. Qidalı maddələrdən məhrum (torpaq haqqında). <Miçurin> qəti olaraq öz tingliyini başqa bir yerə – yavan, qumsal torpağı olan səhraya köçürməyi qərara aldı. M. Axundov.
Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti. 2009.